Fæða íslenska fálkans er að mestu fuglar, einkum rjúpa (Lagopus muta), en hún er aðalfæða fálkans árið um kring. Rjúpan er fálkanum sérstaklega mikilvæg þegar hann undirbýr varp og á meðan á varpi og álegu stendur. Á þeim tíma, sem stendur frá seinni hluta mars og fram til loka maí, étur fálkinn fátt annað en rjúpu. Ef mikið er af rjúpu á þessum tíma gengur varp fálkans vel en því er öfugt farið þegar lítið er um rjúpu.

Rannsóknir Ólafs Karl Nielsen á sumarfæðu fálka í Jökulsárgljúfrum sýna glöggt hversu mikilvæg fæða rjúpan er fálkanum á svæðinu.

Fálkar, einkum þeir sem verpa nálægt sjó, veiða einnig sjófugla og við ferskvötn taka þeir endur.  Fálkinn veiðir allt frá minnstu spörfuglum sem vega aðeins um 20 g upp í fullorðnar grágæsir sem vega 3 – 4 kg. Einstakir fálkar (einstaklingar) geta orðið nokkuð sérhæfðir í fæðuvali þegar kemur að öðrum fuglategundum en rjúpu. Á Íslandi veiðir fálkinn einnig hagamýs en víða erlendis veiðir fálkinn spendýr eins og snæhéra, læmingja og jarðíkorna þó rjúpa sé að öllu jöfnu uppistaðan í fæðu hans.

Þó fæstar tegundir af fálkaætt stundi hræát þá eiga íslenskir fálkar það til að leggjast á hræ. Þetta atferli fálkans er aðlögun hans að erfiðum lífsskilyrðum á norðurslóðum og er hræátið honum líklega mikilvægast á veturna þegar fæðuframboð er minna. Á veturna leita fálkar oft að sjávarsíðunni þar sem sjóreknir fuglar koma sér þá vel.

Sjá einnig:

Fálki á veiðum

Fálki matreiðir rjúpu